1 صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم چون بوی تو بیامد دیدم که زنده بودم

2 صد بار جان بدادم وز پای درفتادم بار دگر بزادم چون بانگ تو شنودم

3 تا روی تو بدیدم از خویش نابدیدم ای ساخته چو عیدم وی سوخته چو عودم

4 دامی است در ضمیرم تا باز عشق گیرم آن باز بازگونه چون مرغ درربودم

5 ای شعله‌های گردان در سینه‌های مردان گردان به گرد ماهت چون گنبد کبودم

6 آن ساعت خجسته تو عهدها ببسته من توبه‌ها شکسته بودم چنانک بودم

7 عقلم ببرد از ره کز من رسی تو در شه چون سوی عقل رفتم عقلم نداشت سودم