دلم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2411

1 دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده

2 به بوی وصل دو دیده خراب و مست شده‌ست چگونه باشد یا رب وصال در دیده

3 چو دیده بیشه آن شیرمست من باشد چه زهره دارد گرگ و شکال در دیده

4 دو دیده را بگشا نور ذوالجلال ببین ز فر دولت آن خوش خصال در دیده

5 چو چتر و سنجق آن رشک صد سلیمان دید گشاد هدهد جان پر و بال در دیده

6 چو آفتاب جمالش بدیده‌ها درتافت چه شعله‌هاست ز نور جلال در دیده

7 چو عقل عقل قنق شد درون خرگه جسم عقول هیچ ندارد مجال در دیده

8 دو دیده مست شد از جان صدر شمس الدین چه باده‌هاست از او مال مال در دیده