به از خواجوی کرمانی سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو 56
به زلف تو تا سر درآورده‌ام
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
1 به زلف تو تا سر درآورده‌ام به آشفتگی سر برآورده‌ام
2 ز موی میان تو موئی شدم ز مشک تو قانع به بوئی شدم
3 ضعیفی که افگندیش در کمند گرش می‌کشی در به رویش مبند
4 غریبی که امیدش از خان تست درش باز کن زان که مهمان تست
5 کریمان کسی را که مهمان کنند دلش را نشاید که رنجان کنند
6 ترا گرچه نیروی سرپنجه است به خون ضعیفان میالای دست
7 به کویت ز روی نیاز آمدم به بویت ز راه دراز آمدم
8 درم باز کن تا کشم در برت اگرنه بمیرم ز غم بر درت
9 دلم باز کش تا جفایت کشم مکش سر که در زیر پایت کشم
10 شکر لب لب درفشان برگشود به شیرین زبانی زبان برگشود
11 که شاها سرت سبز و رخ لعل باد سمند ترا ماه نو نعل باد
دیدگاه‌ها **