به از خواجوی کرمانی سام نامه - سراینده نامعلوم منسوب به خواجو 56

1 به زلف تو تا سر درآورده‌ام به آشفتگی سر برآورده‌ام

2 ز موی میان تو موئی شدم ز مشک تو قانع به بوئی شدم

3 ضعیفی که افگندیش در کمند گرش می‌کشی در به رویش مبند

4 غریبی که امیدش از خان تست درش باز کن زان که مهمان تست

5 کریمان کسی را که مهمان کنند دلش را نشاید که رنجان کنند

6 ترا گرچه نیروی سرپنجه است به خون ضعیفان میالای دست

7 به کویت ز روی نیاز آمدم به بویت ز راه دراز آمدم

8 درم باز کن تا کشم در برت اگرنه بمیرم ز غم بر درت

9 دلم باز کش تا جفایت کشم مکش سر که در زیر پایت کشم

10 شکر لب لب درفشان برگشود به شیرین زبانی زبان برگشود

11 که شاها سرت سبز و رخ لعل باد سمند ترا ماه نو نعل باد