عمریست که من خاک ره درد از اهلی شیرازی غزل 995

1 عمریست که من خاک ره درد کشانم چون سایه قدم بر قدم پیر مغانم

2 از زهد برندی چو فتادم چه تفاوت آن روز همین بودم و امروز همانم

3 با پیر مغان بسته ام اینعهد که دیگر جز خدمت رندان نکنم تا بتوانم

4 ای خضر سعادت مددی تا چو خط یار خود را بلب چشمه حیوان برسانم

5 اهلی بدلم زخم نهان کز ستم اوست روزی بتو بنمایم اگر زنده بمانم