من از اول ترا خورشید عالم از اهلی شیرازی غزل 1084

1 من از اول ترا خورشید عالم سوز میدیدم همه امروز می بینند و من آنروز میدیدم

2 بیاران مینمود از غمزه چشمت مردمی لیکن من از آن غمزه در دل ناوک دلدوز میدیدم

3 ز هجرم تیره بخت اکنون کجا شد آن نکو بختی که خورشید رخت از طالع فیروز میدیدم

4 خوشا آنشب نشینیها که در جمع سهی قدان ترا مجلس نشین چونشمع بزم افروز میدیدم

5 هم از اول که من گشتم چو اهلی مست چشم تو نشان جادویی زان چشم سحر آموز میدیدم

6 ز کمند زلف هر سو چه نهی براه دامم تو تعب مکش که منهم سر این کمند دارم

7 نه دل است اینکه دارم بتن ضعیف اهلی که بتار عنکبوتی مگسی ببند دارم