سالها خون خورده ام از امیرخسرو دهلوی غزل 1152

1 سالها خون خورده ام از بخت بی سامان خویش تا زمانی دیده ام روی خوش جانان خویش

2 از خیال او چه نالم؟ رفت چو کارم ز دست من به خون خویش پروردم بلای جان خویش

3 بس که خود را گم کنم شبها به گرد کوی تو ره نیابم باز سوی خانه ویران خویش

4 مزد دندانم بر آن دردم که خیزد بس بود بی تو چون انگشت حسرت خایم از دندان خویش

5 گر کشندم بهر او پیش و به من آتش زنند تا همی سوزم، همی بینم رخ سلطان خویش

6 شهسوار عاشقان را در رهت سر خاک شد تو کجا داری سر دیوانه یکران خویش؟

7 می کشم خاک درت در چشم و کشته می شوم چند خونابه خورم زین دیده گریان خویش

8 از جفای تست خون اندر دل خسرو مدام از وفا نبود که باشم در پی سامان خویش