آن سخن گفتن تو هست از امیرخسرو دهلوی غزل 1165

1 آن سخن گفتن تو هست هنوزم در گوش وان شکر خنده شیرین تو از چشمه نوش

2 گریه می آیدم از دور به آواز بلند که ازان گریه نمی آیدم آواز به گوش

3 سر و قد، از چمن سبز به بیرون چه روی؟ سر برون نازده از لاله تر مرزنگوش

4 دوش در خواب بدیدم رخ چون خورشیدت نیم شب روز شد از شعله آهم شب دوش

5 ای به خشم از بر من رفته و تنها خفته چشم را گوی که چندین طرف خواب بپوش

6 خسروا، گرم برون می دودت خواب از چشم دیگ دل شد مگر از پختن سودا خاموش