شده با نیک و بد آیینه دل خوش از واعظ قزوینی غزل 78

1 شده با نیک و بد آیینه دل خوش گل ما خویش را بشکند آنکس که خورد بر دل ما

2 سرکشی بسکه به ما خسته دلان دشوار است سبحه سان سر نزند دانه ما از گل ما

3 سخن از آتش رخسار کسی میگذرد می توان شمع برافروختن از محفل ما

4 خون ما سخت برو جست دم تیغش را زخم، برخیز و حلالی طلب از قاتل ما

5 ابر سودای جنون، بارش فیضی ننمود مزرع دانه زنجیر نشد تا گل ما

6 عمر بگذشت و، ز ما هیچ نیامد واعظ سبز ازین آب نشد مزرع بی حاصل ما