1 ماییم و مجلس می خوبی سه چار ساده من در میانه پیری دین را به باد داده

2 مجلس میان بستان گل با صبا به بازی نرگس به ناز خفته، سرو سهی ستاده

3 خوبان به باده خوردن، من جرعه نوش مجلس هر جرعه ای که خورده سر بر زمین نهاده

4 من بی خبر ز ساقی وز چشم من به مجلس چون جرعه های مستان خون خور بجای باده

5 ساقی، چو من ز باده مست و خراب میرم بفرست خشت گورم، بستان سفال باده

6 سیراب خونست دایم زان می زند به سرخی آن سبزه کت برآید گرد لبان ساده

7 مویت به زلف در هم نه خاسته نه خفته چشمت به خواب مستی نی بسته نی گشاده

8 زان دم که دید خلقی مستانه خفت و خیزش ما جاء کل شی رأسا علی بناده

9 چون راست است آخر با تو طریق خسرو او نامراد مسکین تو شوخ خود مراده