1 ماییم و می و مطرب و این کنج خراب جان و دل و جام و جامه پر درد شراب
2 فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب
1 عمرت تا کی به خودپرستی گذرد یا در پی نیستی و هستی گذرد
2 می نوش که عمری که اجل در پی اوست آن به که به خواب یا به مستی گذرد
1 ساقی گل و سبزه بس طربناک شدهست دریاب که هفته دگر خاک شدهست
2 می نوش و گلی بچین که تا درنگری گل خاک شدهست و سبزه خاشاک شدهست
1 * آنان که ز پیش رفتهاند ای ساقی، در خاکِ غرور خفتهاند ای ساقی،
2 رو باده خور و حقیقت از من بشنو: باد است هر آنچه گفتهاند ای ساقی.
1 تا کی غم آن خورم که دارم یا نه وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
2 پرکن قدح باده که معلومم نیست کاین دم که فرو برم برآرم یا نه
1 هر راز که اندر دل دانا باشد باید که نهفتهتر ز عنقا باشد
2 کاندر صدف از نهفتگی گردد در آن قطره که راز دل دریا باشد
1 دنیا دیدی و هرچه دیدی هیچ است، و آن نیز که گفتی و شنیدی هیچ است،
2 سرتاسرِ آفاق دویدی هیچ است، و آن نیز که در خانه خزیدی هیچ است.