جانهاست همه جانوران را جز جان از مولانا رباعی 1449

1 دانیکه چه میگوید این بانگ رباب اندر پی من بیا و ره را دریاب

2 زیرا به خطا راه بری سوی صواب زیرا به سال ره بری سوی جواب

1 تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم چو در چرخم درآوردی به گردت زان همی‌گردم

2 چو باغ وصل خوش بویم چو آب صاف در جویم چو احسان است هر سویم در این احسان همی‌گردم

1 تو چه دانی که ما چه مرغانیم هر نفس زیر لب چه می خوانیم

2 چون به دست آورد کسی ما را ما گهی گنج گاه ویرانیم

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد