ماییم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2356

1 ماییم قدیم عشق باره باقی دگران همه نظاره

2 نظارگیان ملول گشتند ماند این دم گرم شعله خواره

3 چون چرخ حریف آفتابیم پنهان نشویم چون ستاره

4 انگشت نما و شهره گشتیم چون اشتر بر سر مناره

5 از ما بنماند جز خیالی و آن نیز برفت پاره پاره

6 مردان طریق چاره جستند با هستی خود نبود چاره

7 در آتش عشق صف کشیدند چون آهن و مس و سنگ خاره

8 مردانه تمام غرق گشتند اندر دریای بی‌کناره