آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2330

1 آن عشق جگرخواره کز خون شود او فربه ای بارخدا بر ما نرمش کن و رحمش ده

2 روزی که نریزد خون رنجیش بدید آمد جز از جگر عاشق آن رنج نگردد به

3 تیر نظرت دیدم جان گفت زهی دولت پرم چو کمان پرم من از کشش آن زه

4 من خاک دژم بودم در کتم عدم بودم آمد به سر گورم عشقت که هلا برجه

5 از بانگ تو برجستم در عهد تو بنشستم ما را تو تعاهد کن سالار تویی در ده

6 بیخود بنشین پیشم بیخود کن و بی‌خویشم تا هیچ نیندیشم نی از که نی از مه

7 بر نطع پیادستم من اسپ نمی‌خواهم من مات توام ای شه رخ بر رخ من برنه

8 ای یوسف عیسی دم با زر غم و بی‌زر غم پیش آر تو جام جم والله که تویی سرده

9 زان می که از او سینه صافی است چو آیینه پیش آر و مده وعده بر شنبه و پنجشنبه