آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1265

1 آن مه که هست گردون گردان و بی‌قرارش وان جان که هست این جان وین عقل مستعارش

2 هر لحظه اختیاری نو نو دهد به جان‌ها وین اختیارها را بشکسته اختیارش

3 من جسم و جان ندانم من این و آن ندانم من در جهان ندانم جز چشم پرخمارش

4 آن روی همچو روزش وان رنگ دلفروزش وان لطف توبه سوزش وان خلق چون بهارش

5 عشقش بلای توبه داده سزای توبه آخر چه جای توبه با عشق توبه خوارش

6 چون دوست و دشمن او هستند رهزن او ماییم و دامن او بگرفته استوارش

7 از عشق جام و دورش شاید کشید جورش چون گوش دوست داری می‌بوس گوشوارش

8 من حلقه‌های زلفش از عشق می‌شمارم ور نه کجا رسد کس در حد و در شمارش

9 لطفش همی‌شمارم دل با دم شمرده جانیش بخش آخر ای کشته زار زارش