آن خواجه که خانه را بکهگل از اهلی شیرازی رباعی 325

1 آن خواجه که خانه را بکهگل اندود کهگل بسرا ماند و او خود فرسود

2 تن پرور بیعقل چه پرورد بناز گویی که ثبات برگ کاهیش نبود