1 آن مست ناز جان جهان که می رود وان گل به دست سرو روان که می رود

2 بنگر که با دلی که کشانی همی برد تا بهر خاطر نگران که می رود

3 زین سوی منگرید که کشته از آن کیست؟ زان سو نگه کنید که جان که می رود

4 جانا، دلم مبین که چو چاوش در فغانست این بین که در رکاب و عنان که می رود

5 دی جان همی سپردم و او بود بر سرم امروز یاد تاج سران که می رود

6 از خواب جسته ای که مرا بوسه زد کسی باری نه جایز است گمان که می رود

7 دور از دهان من لب تست آنک شکر است بنگر که این شکر به دهان که می رود

8 گفتی که بنده شو، بکنم من هزار شکر دانم که این سخن به زبان که می رود

9 گفتی که من جفا نکنم، گر نمی کنی هر روز پیش شاه فغان که می رود

10 خسرو که می کشد ز تو دامن، به حیرتم کز بهر زیستن به امان که می رود