گر شوم بودتی بغلامی بنزد خویش از عسجدی مروزی اشعار باقیمانده 86

1 دوستانم همه ماننده وسنی شده اند همه ز آنست که با من نه درم ماند و نه زر

1 شادی و بقا بادت و زین بیش نگویم کاین قافیه تنگ، مرا نیک بپیخست

1 گر بدی آنکس که زی توام بفکندی خویشتن اندر نهادمی بفلاخن