1 آن نه روی است ماه دو هفته است وان نه قد است سرو برفته است

2 پیش ماه دو هفتهٔ رخ تو ماه و خورشید طفل یک هفته است

3 ذره‌ای عشق آفتاب رخش همه دلها به جان پذیرفته است

4 نرگس اوست ای عجب بیمار دل عشاق درد بگرفته است

5 هر کجا صف کشیده مژه او فتنه بیدار و عافیت خفته است

6 از دهانش که هست معدومی نیست عالم تهی پر آشفته است

7 به دهانش خوش آمد است محال هر که حرفی از آن دهان گفته است

8 در دهانش که هست سی و دو در در پس یک عقیق ناسفته است

9 می‌نبینی دهانش اگر بینی کاشکار است آنکه بنهفته است

10 تا درافشان شد از دهانش فرید بر سر طاق عالمش جفته است