بدایت غم عشاق را نهایت از خواجوی کرمانی غزل 192

1 بدایت غم عشاق را نهایت نیست نهایت ره مشتاقرا بدایت نیست

2 سخن بگوی که پیش لب شکر بارت حدیث شکر شیرین به جز حکایت نیست

3 بسی شکایتم از فرقت تو در جانست وگرنه از غم عشقت مرا شکایت نیست

4 گرم بتیغ جفا می‌کشی حیات منست چرا که قصد حبیبان به جز عنایت نیست

5 چنین شنیده‌ام از راویان آیت عشق که در قرائت دلدادگان روایت نیست

6 کدام رند خرابات دیده‌ئی کو را هزار زاهد صد ساله در حمایت نیست

7 مباش منکر احوال عاشقان خواجو که قطع بادیهٔ عشق بی هدایت نیست