محلم نیست که خورشید از عطار نیشابوری غزل 577

1 محلم نیست که خورشید جمالت بینم بو که باری اثر عکس خیالت بینم

2 کاشکی خاک رهت سرمهٔ چشمم بودی که ندانم که دمی گرد وصالت بینم

3 صد هزاران دل کامل شده در کوی امید خاک بوس در و درگاه جلالت بینم

4 همچو پروانه پر و بال زنم در غم تو گر شبی پرتو آن شمع جمالت بینم

5 جگرم خون شد از اندیشهٔ آن تا پس ازین جان و دل خون شود و من به چه حالت بینم

6 تو مرا دم به دم اندر غم خود می‌بینی من زهی دولت اگر سال به سالت بینم

7 خاک پای تو شدم خون دلم پاک مریز نی بخور خون دل من که حلالت بینم

8 گر دهد شرح غمت خاطر عطار بسی نشوم هیچ ملول و نه ملالت بینم