موی را نیست این میان از امیرخسرو دهلوی غزل 354

1 موی را نیست این میان که تراست پسته را نیست این دهان که تراست

2 قامت راست سرو را ماند سرو باشد چنین روان که تراست؟

3 جان ببردی و خوش هنوز نه ای دست بر دل نه این زمان که تراست

4 تا چها بر تو کردمی من، اگر حسن بودی مرا چنان که تراست

5 بر رخ زرد من بخند و بگو خنده انگیز زعفران که تراست

6 گوییا بیشتر برای زر است این سخن بر سر زبان که تر است

7 کشته گشتم ز ابروی تو، مکش بر دل خسرو، این کمان که تراست