نوبهار است و چمن جلوه از امیرخسرو دهلوی غزل 1729

1 نوبهار است و چمن جلوه جوزا کرده ابرها ریختنی لؤلؤی لالا کرده

2 گره طره سنبل ز صبا جستم، گفت «دامن لاله پر از عنبر سارا کرده »

3 بر گل و لاله تر می رود و نیک ببین پای آلوده به خون پایچه بالا کرده

4 عاشقان رفته به گلزار و دل سوخته را به تکلف ز گل و لاله شکیبا کرده

5 هر که را بر جگر از فتنه خوبان داغی ست من هم از گل گله ای از رخ زیبا کرده

6 داشته چشم به نرگس بر هر گل که رسید به هوس دیده خویشش به ته پا کرده

7 می شنودی که گل و لاله به باغ و نرگس مطربان را به نوا بلبل گویا کرده

8 پس از این ما و شراب و چمن و مشتی چند دل و دین را به سر شاهد و صهبا کرده

9 بنده خسرو ز شکر ریزی و صفت هر روز کلک خود را به دو دندانه شکرخا کرده