شب است و باغ گلستان از شهریار گزیدهٔ غزلیات 67

1 شب است و باغ گلستان خزان رؤیاخیز بیا که طعنه به شیراز می‌زند تبریز

2 به گوشوار دلاویز ماه من نرسد ستاره گرچه به گوش فلک شود آویز

3 به باغ یاد تو کردم که باغبان قضا گشوده پرده پاییز خاطرات‌انگیز

4 چنان به ذوق و نشاط آمدم که گویی باز بهار عشق و شبابست این شب پاییز

5 عروس گل که به نازش به حجله آوردند به عشوه بازدهندش به باد رخت و جهیز

6 شهید خنجر جلاد باد می‌غلتند به خاک و خون همه در انتظار رستاخیز

7 خزان خمار غمش هست و ساغر گل زرد بهار سبز کجا وین شراب سحرآمیز

8 خزان صحیفه پایان دفتر عمر است به این صحیفه رسید است دفتر تا نیز

9 به سینمای خزان ماجرای خود دیدم شباب با چه شتابی به اسب زد مهمیز

10 هنوز خون به دل از داغ لاله‌ام ساقی به غیر خون دلم باده در پیاله مریز

11 شبی که با تو سرآمد چه دولتی سرمد دمی که بی‌تو به سر شد چه قسمتی ناچیز

12 عزیز من مگر از یاد من توانی رفت که یاد تست مرا یادگار عمر عزیز

13 پری به دیدن دیوانه رام می‌گردد پریوشا تو ز دیوانه می‌کنی پرهیز

14 نوای باربدی خسروانه کی خیزد مگر به حجله شیرین گذر کند پرویز

15 به عشق پاک تو بگذشتم از مقام ملک که بال عشق تو با دم زند بر آتش تیز

16 تو هم به شعشعه وقتی به شهر تبریز آی که شهریار ز شوق و طرب کنی لبریز