خانهٔ دل سرای جانان از شاه نعمت‌الله ولی غزل 135

1 خانهٔ دل سرای جانان من است خلوت خاص حضرت جان است

2 بزم عشق است مجلس جانم ساقیش بندگی جانان است

3 عشق سر‌مست توبه ‌ام بشکست بی‌گناهم مرا چه تاوان است

4 دُرد دردش مدام می‌نوشم ذوق مستی جانم از آن است

5 سخنی خوش به ذوق می‌گویم قصه‌ام داستان مستان است

6 رندم و ساکن خراباتم زانکه این گوشه وقف رندان است

7 نالهٔ عاشقانهٔ سید بلبل مست گلشن جان است