صبح است و ژاله می‌چکد از از حافظ شیرازی غزل 479

1 صبح است و ژاله می‌چکد از ابر بهمنی برگ صبوح ساز و بده جام یک منی

2 در بحر مایی و منی افتاده‌ام بیار می تا خلاص بخشدم از مایی و منی

3 خون پیاله خور که حلال است خون او در کار یار باش که کاریست کردنی

4 ساقی به دست باش که غم در کمین ماست مطرب نگاه دار همین ره که می‌زنی

5 می ده که سر به گوش من آورد چنگ و گفت خوش بگذران و بشنو از این پیر منحنی

6 ساقی به بی‌نیازی رندان که می بده تا بشنوی ز صوت مغنی هوالغنی