منم که گوشهٔ میخانه خانقاهِ من است
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 منم که گوشهٔ میخانه خانقاهِ من است دعایِ پیرِ مغان وردِ صبحگاهِ من است
2 گَرَم ترانهٔ چنگ صَبوح نیست چه باک نوایِ من به سحر آهِ عذرخواهِ من است
3 ز پادشاه و گدا فارغم بحمدالله گدایِ خاکِ درِ دوست، پادشاه من است
4 غرض ز مسجد و میخانه‌ام وصال شماست جز این خیال ندارم خدا گواهِ من است
5 مگر به تیغ اجل خیمه بَرکَنَم ور نی رمیدن از درِ دولت نه رسم و راهِ من است
6 از آن زمان که بر این آستان نهادم روی فرازِ مسندِ خورشید تکیه‌گاهِ من است
7 گناه اگر چه نبود اختیارِ ما حافظ تو در طریقِ ادب باش، گو گناهِ من است
معنی شعر:
بی نیازی و استغنای ذاتی در وجود تو دارد و به دنیا و تجملات آن بی اعتنا هستی. خلوص نیت و حضور قلب تو موجب برآورده شدن دعاها و خواسته هایت می شود. سردرگاه حضرت حق فرو آور. و مطمئن باش با توکل به او مشکلات حل خواهد شد.