عشق است که مبتلای از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1192

1 عشق است که مبتلای اوئیم در هر حالی برای اوئیم

2 مستیم و حریف می فروشیم خاک در آن سرای اوئیم

3 دل داده به باد در خرابات سرگشته و در هوای اوئیم

4 در بحر محیط غرق گشتیم مائیم که آشنای اوئیم

5 درد آمد و دردمند میجست می گفت که ما دوای اوئیم

6 چون اوست دوای بینوایان ما بندهٔ بینوای اوئیم

7 از دولت بندگی سید شاهیم ولی گدای اوئیم