تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
1 تا سرِ زلفِ تو در دست نسیم افتادست دلِ سودازده از غصه دو نیم افتادست
2 چَشمِ جادویِ تو خود عینِ سَوادِ سحر است لیکن این هست که این نسخه سَقیم افتادست
3 در خَم زلف تو آن خال سیه دانی چیست؟ نقطهٔ دوده که در حلقه جیم افتادست
4 زلف مِشکین تو در گلشن فردوس عِذار چیست طاووس که در باغ نعیم افتادست
5 دلِ من در هوسِ رویِ تو ای مونس جان خاکِ راهیست که در دستِ نسیم افتادست
6 همچو گَرد این تنِ خاکی نتواند برخاست از سرِ کویِ تو زان رو که عظیم افتادست
7 سایهٔ قَدِّ تو بر قالبم ای عیسی دم عکسِ روحیست که بر عَظمِ رَمیم افتادست
8 آن که جز کعبه مقامش نَبُد از یادِ لبت بر درِ میکده دیدم که مقیم افتادست
9 حافظِ گمشده را با غمت ای یارِ عزیز اتحادیست که در عهد قدیم افتادست
معنی شعر:
به ملال و اندوه، حسادت و غصه ، افسردگی و خمودگی پایان ده ، عزم خود را جزم کن و با تلاش و کوشش و توکل به خدا درد خود را چاره ساز و صبور باش. و بدان که لازمه به دست آوردن کامروایی، سعادت و رسیدن به خواسته هایت همت ، اراده و تلاش استد