در خنده آن عقیق شکرریز از خواجوی کرمانی غزل 131

1 در خنده آن عقیق شکرریز خوشترست در حلقه آن کمند دلاویز خوشترست

2 فرهاد را ز شکر شیرین حکایتی از خسروی ملکت پرویز خوشترست

3 بر روی خاک تکیه گه دردمند عشق از خوابگاه اطلس گلریز خوشترست

4 دیگر حدیث کوثر و سرچشمهٔ حیات مشنو که بادهٔ طرب انگیز خوشترست

5 گو پست باش نالهٔ مرغان صبح خیز لیکن نوای چنگ سحر تیز خوشترست

6 صبحست خیز کاین نفس از گلشن بهشت بزم صبوحیان سحرخیز خوشترست

7 اول بنوش ساغر و وانگه بده شراب زیرا که بادهٔ شکرآمیز خوشترست

8 گر دیگران ز میکده پرهیز می‌کنند ما را خلاف توبه و پرهیز خوشترست

9 خواجو کنار دجلهٔ بغداد جنتست لیکن میان خطهٔ تبریز خوشترست