آن سبز چو رنگش ز می ناب برآید از اهلی شیرازی غزل 679

1 آن سبز چو رنگش ز می ناب برآید از سبزه تر لاله سیراب برآید

2 با تیره شب هجر بساز ای دل نومید کامشب شب آن نیست که مهتاب برآید

3 زد دست اجل کوس رحیل و طمعم نیست کاین بخت گران خواب من از خواب برآید

4 هر وقت نماز از ستم ابروی آن شوخ فریاد زهر گوشه محراب برآید

5 زین دیده نمناک تو اهلی عجبی نیست بعد از اجل از خاک تو گر آب برآید

6 خموش اهلی و در عیش نقد کوش امشب مگو حکایت دوری که خواب می‌آرد