بلندتر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 3076

1 بلندتر شده‌ست آفتاب انسانی زهی حلاوت و مستی و عشق و آسانی

2 جهان ز نور تو ناچیز شد چه چیزی تو طلسم دلبریی یا تو گنج جانانی

3 زهی قلم که تو را نقش کرد در صورت که نامه همه را نانبشته می‌خوانی

4 برون بری تو ز خرگاه شش جهت جان را چو جان نماند بر جاش عشق بنشانی

5 دلا چو باز شهنشاه صید کرد تو را تو ترجمانبگ سر زبان مرغانی

6 چه ترجمان که کنون بس بلند سیمرغی که آفت نظر جان صد سلیمانی

7 درید چارق ایمان و کفر در طلبت هزارساله از آن سوی کفر و ایمانی

8 به هر سحر که درخشی خروس جان گوید بیا که جان و جهانی برو که سلطانی

9 چو روح من بفزوده‌ست شمس تبریزی به سوی او برم از باغ روح ریحانی