تا سر زلف تو درهم می‌رود از عطار نیشابوری غزل 336

1 تا سر زلف تو درهم می‌رود در جهان صد خون به یک دم می‌رود

2 تا بدیدم زلف تو ای جان و دل دل ز دستم رفت و جان هم می‌رود

3 دل ندارم تا غم زلفت خورم وین سخن از جان پر غم می‌رود

4 آسمان از اشتیاق روی تو همچو زلفت پشت پر خم می‌رود

5 دل در اندوه تو مرد و این بتر کز پی دل جان به ماتم می‌رود

6 می‌دهی دم می‌ستانی جان من راستی بیعی مسلم می‌رود

7 هر زمانی توبه‌ای می‌بشکنی توبه الحق با تو محکم می‌رود

8 ناز کم کن زانکه تا خطت دمید آنچه می‌رفتت کنون کم می‌رود

9 خون مخور عطار را کز شوق تو با دلی پر خون ز عالم می‌رود