بسکه هرجا صفت خون دل آشامی از اهلی شیرازی غزل 237

1 بسکه هرجا صفت خون دل آشامی ماست در همه معرکه یی قصه بد نامی است

2 جام می زهر شود در دل ما بی لب تو زهر خوردن به از این جام می آشامی ماست

3 ما که افروخته ایم آتش دل شمع صفت هرچه آید بسر ما همه از خامی ماست

4 چون سرانجام بدو نیک بجز مردن نیست کشته در عشق شدن نیز سرانجامی ماست

5 عاقبت جان تو اهلی ز کف ساقی عشق گر بکامی رسد از دولت ناکامی ماست

6 اهلی، اگر چشم یار خانه مردم کند وای بر آن خانه یی کش دل آبادی است