سگ آن طیب انفاسم که رشک از اهلی شیرازی غزل 503

1 سگ آن طیب انفاسم که رشک مشک چین باشد نسیمی کز چنان گلزار خیزد اینچنین باشد

2 چنان از شوق او مستم که یکسان است پیش من اگر در غایت یاری اگر در عین کین باشد

3 وصال مار اگر جویم حریفی بوالهوس باشم من و گنج خیال او وصال من همین باشد

4 از آن لب بسته ام دایم کزین آتش که من دارم نفس گر میزنم ترسم که آه آتشین باشد

5 حریف عاشقان اهلی نه از راه سلامت شد ملامت کش کسی باشد که با همنشین باشد

6 یاران، دل اهلی سر بهبود ندارد از زندگیش دست دعا باز گذارید