روشنست از نور رویش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 29

1 روشنست از نور رویش دیدهٔ بینای ما درهٔ بیضا بود غواص این دریای ما

2 جملهٔ عالم وجودی یافته از جود او خوش بود این خلقت او راست بر بالای ما

3 گر دوای درد دل خواهی در این دریا نشین تا به عین ما نصیبی یابی از دریای ما

4 جملهٔ اسمای او از اسم اعظم خوانده ایم اسم او گر بایدت اسمای او اسمای ما

5 عاشقان را نیست پروای دمی با غیر او عاقلان را هم نباشد یک نفس پروای ما

6 سر نهاده بر در خلوت سرای حضرتش خود که دارد در جهان خوشتر از این مأوای ما

7 در دل سید نگنجد غیر عشق حضرتش حضرت او کی نشاند دیگری بر جای ما