1 این که گوئی نعمت الله جان سپرد جان سپرد و جان با ایمان سپرد

2 جان به جانان دل به دلبر داد و رفت جان از این خوشتر دگر نتوان سپرد

3 در هوای گلستان عشق او جان چو غنچه با لب خندان سپرد

4 بندگی کرد او به صدق دل تمام ظاهر و باطن به آن سلطان سپرد

5 بود میخانه سبیل خدمتش رفت و آن منصب به این و آن سپرد

6 جان امانت بود با وی مدتی خوش امینانه به آن جانان سپرد

7 دیگری گر جان به دشواری بداد سید سرمست ما آسان سپرد