خوش حیاتی که پیش از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1047

1 خوش حیاتی که پیش او میرم چون بمیرم به کیش او میرم

2 عشق او شمع و من چو پروانه گرچه سوزد که در برش گیرم

3 گر زند ور نوازدم چون نی بجز از ناله نیست تدبیرم

4 دوش دیدم خیال او درخواب لطفش امروز کرده تعبیرم

5 سروری بر همه توانم کرد من چو در پای میر خود میرم

6 چون توانم که عذر او خواهم که سراپا تمام تقصیرم

7 هرچه گویم ز خود نمی گویم نعمت الله کرده تقدیرم