وقت سرمستی است از شاه نعمت‌الله ولی غزل 1280

1 وقت سرمستی است مخموری بمان نیک نزدیکی مرو دوری بمان

2 آشنائی ترک بیگانه بگو در وصالی هجر و مهجوری بمان

3 غرهٔ علم و عمل چندین مباش بگذر از هستی و مغروری بمان

4 صحبت رندان غنیمت می شمر قصهٔ رضوان مگو حوری بمان

5 نور چشم عالمی پیدا شده روشنش می بین و مستوری بمان

6 غیرت ار داری ز غیرش در گذر غیر او ناریست یا نوری بمان

7 از انا بگذر به حق می گو که حق نعمت الله باش منصوری بمان