کاری است قوی ز خود بریدن از عطار نیشابوری غزل 650

1 کاری است قوی ز خود بریدن خود را به فنای محض دیدن

2 مانند قلم زبان بریده بر لوح فنا به سر دویدن

3 صد تنگ شکر چشیده هر دم پس کرده سؤال از چشیدن

4 این راز شگرف پی ببردن وانگاه ز خویش پی بریدن

5 صد توبه به یک نفس شکستن صد پرده به یک زمان دریدن

6 در میکده دست بر گشادن با ساقی روح می کشیدن

7 در پرتو دوست همچو شمعی در خود به رسیدن و رسیدن

8 بی خویش شدن ز هستی خویش در هستی او بیارمیدن

9 همچون عطار عشق او را بر هستی خویشتن گزیدن