شهریست پرظریفان و از هر از حافظ شیرازی غزل 444

1 شهریست پرظریفان و از هر طرف نگاری یاران صلای عشق است گر می‌کنید کاری

2 چشم فلک نبیند زین طرفه‌تر جوانی در دست کس نیفتد زین خوبتر نگاری

3 هرگز که دیده باشد جسمی ز جان مرکب بر دامنش مبادا زین خاکیان غباری

4 چون من شکسته‌ای را از پیش خود چه رانی کم غایت توقع بوسیست یا کناری

5 می بی‌غش است دریاب وقتی خوش است بشتاب سال دگر که دارد امید نوبهاری

6 در بوستان حریفان مانند لاله و گل هر یک گرفته جامی بر یاد روی یاری

7 چون این گره گشایم وین راز چون نمایم دردی و سخت دردی کاری و صعب کاری

8 هر تار موی حافظ در دست زلف شوخی مشکل توان نشستن در این چنین دیاری