راهیست راهِ عشق که هیچش از حافظ شیرازی غزل 72

1 راهیست راهِ عشق که هیچش کناره نیست آنجا جز آن که جان بسپارند، چاره نیست

2 هر گَه که دل به عشق دهی خوش دمی بود در کارِ خیر حاجتِ هیچ استخاره نیست

3 ما را ز منعِ عقل مترسان و می بیار کان شحنه در ولایتِ ما هیچ کاره نیست

4 از چشم خود بپرس که ما را که می‌کُشد؟ جانا گناهِ طالع و جرمِ ستاره نیست

5 او را به چشمِ پاک توان دید چون هلال هر دیده جایِ جلوهٔ آن ماه پاره نیست

6 فرصت شُمُر طریقهٔ رندی که این نشان چون راهِ گنج بر همه کس آشکاره نیست

7 نگرفت در تو گریهٔ حافظ به هیچ رو حیران آن دلم که کم از سنگِ خاره نیست