مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 مجمع خوبی و لطف است عذار چو مهش لیکنش مهر و وفا نیست خدایا بدهش
2 دلبرم شاهد و طفل است و به بازی روزی بکشد زارم و در شرع نباشد گنهش
3 من همان به که از او نیک نگه دارم دل که بد و نیک ندیده‌ست و ندارد نگهش
4 بوی شیر از لب همچون شکرش می‌آید گر چه خون می‌چکد از شیوه چشم سیهش
5 چارده ساله بتی چابک شیرین دارم که به جان حلقه به گوش است مه چاردهش
6 از پی آن گل نورسته دل ما یا رب خود کجا شد که ندیدیم در این چند گهش
7 یار دلدار من ار قلب بدین سان شکند ببرد زود به جانداری خود پادشهش
8 جان به شکرانه کنم صرف گر آن دانه در صدف سینه حافظ بود آرامگهش
معنی شعر:
ناز و کرشمه ی چشم عاشق کش یاری نوپا تو را اسیر خود کرده است. و به او سخت دل بسته ای و از بی وفایی او دلگیر و افسرده ناامید و آزرده هستی. صلاح تو در این است که با توکل به خدا او را فراموش کنی و عمرت را بیهوده تلف ننمایی و دردانه دیگری را انتخاب کنی که تو را در صدف دیده اش جای دهد و در آبشار گیسوانش به تو درس عشق بیاموزد.