تا نبود چون همای از فرخی سیستانی دیوان اشعار 11

1 بردم این ماه به تسبیح و تراویح بسر من و سیکی وسماع خوش و آن ماه پسر

2 یک مه از سال چنان بودم کابدال بوند یازده ماه چنین باشم و زین نیز بتر

1 چه فسون ساختند و باز چه رنگ آسمان کبود و آب چو زنگ

2 که دگرگون شدند و دیگر سان به نهاد و به خوی و گونه ورنگ

1 ای پسر گر دل من کرد همی خواهی شاد از پس باده مرا بوسه همی باید داد

2 نقل با باده بود باده دهی نقل بده دیر گاهیست که این رسم نهاد آنکه نهاد