وقت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2863

1 وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی مرغ زیرک شوی و خوش به دو پا آویزی

2 سینه بگشا چو درختان به سوی باد بهار ز آنک زهر است تو را باد روی پاییزی

3 به شکرخنده معنی تو شکر شو همگی در صفات ترشی خواجه چرا بستیزی

4 زیر دیوار وجود تو تویی گنج گهر گنج ظاهر شود ار تو ز میان برخیزی

5 آن قراضه ازلی ریخته در خاک تن است کو قراضه تک غلبیر تو گر می‌بیزی

6 تیغ جانی تو برآور ز نیام بدنت که دو نیمه کند او قرص قمر از تیزی

7 تیغ در دست درآ در سر میدان ابد از شب و روز برون تاز چو بر شبدیزی

8 آب حیوان بکش از چشمه به سوی دل خود ز آنک در خلقت جان بر مثل کاریزی

9 ور نتانی بگریز آ بر شه شمس الدین کو به جان هست ز عرش و به بدن تبریزی