بود از ازلم درد تو وین درد از اهلی شیرازی غزل 267

1 بود از ازلم درد تو وین درد همان است عشقت ز ازل هرکه رقم کرد همان است

2 هرچند بهار آمد و ایام خزان رفت عشاق ترا رنگ رخ زرد همان است

3 آمد شب و آسوده خوابند جهانی فریاد و فغان سگ شبگرد همان است

4 من زنده و تو سوخته یی مدعیان را بر آینه خاطر من گرد همان است

5 اهلی بود از روز ازل مرد غم عشق گر روز نه آنست ولی مرد همان است