من بودم و دوش، یار سیمین تن من از اثیر اخسیکتی رباعی 48
1 من بودم و دوش، یار سیمین تن من جمعی ز نشاط و عیش، پیرامن من
2 آنها، همه صبحدم پراکنده شدند جز خون جگر، که ماند در دامن من
1 من بودم و دوش، یار سیمین تن من جمعی ز نشاط و عیش، پیرامن من
2 آنها، همه صبحدم پراکنده شدند جز خون جگر، که ماند در دامن من
