من بودم و دوش، یار سیمین تن من
1
من بودم و دوش، یار سیمین تن من
جمعی ز نشاط و عیش، پیرامن من
2
آنها، همه صبحدم پراکنده شدند
جز خون جگر، که ماند در دامن من
اثیر اخسیکتی از شاعران بزرگ قرن 6 هجری می باشد و سبک شعری ایشان عراقی است.
شعر
قالب : رباعی
سبک : عراقی
دیدگاهها **