حیات بخش بود باده خاصه از خواجوی کرمانی غزل 235

1 حیات بخش بود باده خاصه وقت صبوح که راح را بود آندم خواص جوهر روح

2 فکنده مرغ صراحی خروش در مجلس چو بلبلان سحر در چمن بوقت صبوح

3 مباش بی لب یاقوت و جام یاقوتی که نیست بی می و معشوق در زمانه فتوح

4 مرا چو توبه گنه بود توبه کردم از آن که گر نکرد گناه از چه توبه کرد نصوح

5 نوشته‌اند بر اوراق کارنامهٔ عشق که رند را نبود در صلاح و توبه صلوح

6 مرا که از درت امید فتح بابی نیست در دو لختی چشمست بر رهت مفتوح

7 خیال نرگس مستت چو در دلم گذرد شود ز خنجر خونریز او دلم مجروح

8 فشاند برجگر ریش من غم تو نمک نبشت دفتر حسن ترا خط تو شروح

9 گر آب دیده ز سر برگذشت خواجو را گمان مبر که بطوفان هلاک گردد نوح