1 خوش بود باده گلرنگ در ایام بهار خاصه در سایه گلهای تر اندام بهار

2 عاشق زار بهار است نهانی سوسن لیک از شرم نیارد به زبان نام بهار

3 بر چمن بود بسی وام بهار از زر و سیم غنچه بگشاد گره تا بدهد وام بهار

4 بعد ازین بینی در سایه هر سرو بلند مجلسی کرده جوانان می آشام بهار

5 هوشیار اوست به نزد همه اهل معنی که به مستی گذراند سحر و شام بهار

6 به غنیمت شمر، ای دوست، اگر یافته ای روی زیبا و می روشن و ایام بهار

7 از پی خوردن می با سخنان خسرو باد می آرد ازان روی تو پیغام بهار