مرا که تحفهٔ جان در بدن از خیالی بخارایی غزل 83

1 مرا که تحفهٔ جان در بدن هدایت توست گناه کارم و امّید بر عنایت توست

2 تویی که غایت مقصود دردمندان را نهایت کرم و لطف بی نهایت توست

3 امید هست کز این ره به منزلی برسیم چو رهنمای همه عاقبت هدایت توست

4 کسی که بندهٔ فرمان توست آزاد است علی الخصوص فقیری که در حمایت توست

5 خیالیا تو فقیری ولی به دولت عشق سرود مجلس روحانیان حکایت توست