1 از زین‌ دین عراق و خراسان مزین است این را دلیل ظاهر و حجت مبرهن است

2 حاجت نیایدش به‌ دلیلی و حاجتی کاقبال او شناخته چون روز روشن است

3 بر قدّ بخت او سَلَبی دوخته است چرخ کاورا ز مهر و ماه‌ گریبان و دامن است

4 با دوستان گنبد دوار هست دوست با دشمنانش کوکب سَیّار دشمن است

5 از خصم ایمن است‌ که پشت و پناه او شاهنشه سپه‌شکنِ دشمن افکن است

6 آتش ز بیم آنکه بسوزد ز خشم او ترسیده و گریخته در سنگ و آهن است

7 از بهر مهر و خدمت او کهترانش را تن عاشق روان و روان عاشق تن است

8 شعری که من به حضرت او عرضه کرده‌ام در شرق و غرب تا به‌ قیامت مدون است

9 من‌ گفتم آنکه بر دل او بود گاه مدح او نیز آن کند که در اندیشهٔ من است

10 کارش به کام باد و جهانش مدام باد زیرا که عالمی به جما‌لش مزین است